بسیاری از لورهای شیمیایی و فیزیکی، حشرات را جذب می کنند و می توان از آنها برای ردیابی یا کاهش مستقیم جمعیت حشرات استفاده کرد. این مواد جلب کننده به گونه‌ای استفاده می‌شوند که به حیوانات یا انسان‌های دیگر آسیب نمی‌رساند و همچنین هیچ بقایایی از آنها بجای نمی ماند، به شیوه‌ای سازگار با محیط زیست در برنامه‌های مدیریت آفات استفاده می شوند.

استفاده موثر از جلب کننده ها و تله ها، نیاز به این دارد که از اصول اولیه مبارزه بیولوژیکی آگاه باشید و آفات یا محصولی را می خواهید بکار ببرید را به خوبی بشناسید. از اینرو در این مقاله از زیست بانی پایا در مورد استفاده از جذب کننده ها و تله ها برای ردیابی و کنترل مستقیم آفات حشرات صحبت خواهیم کرد. هدف ما کمک به کشاورزان، باغداران و کارشناسان حوزه تولید محصولات کشاوری است تا این فناری را به خوبی درک کنند و به طور موثری بکار گیرند. در ادامه مواد جذب کننده شیمیایی، لورهای بصری (مانند نور) و تله های طعمه دار و طعمه نشده توضیح داده می شود.

جذب کننده های شیمیایی

حشرات از بسیاری از مواد شیمیایی تحت سمیوکمیکال ها استفاده می کنند. از این مواد برای انتقال پیام و علامت دادن بین موجودات زنده استفاده می شود (کلمه یونانی “semeio” به معنای علامت است). چیزی شبیه به مزه ها یا بوهایی که انسان ها از طریق حواس پنجگانه حس می کنند.

استفاده از این ترکیبات توسط حشرات با درجه حساسیت بالا انجام می شود. سیستم‌های گیرنده حشرات به اکثر سیگنال های نامرتبط واکنش نشان نمی دهند و حتی برخی از آنها را نادیده می گیرند اما می توانند ترکیبات پیام‌رسان مهم را در غلظت‌های بسیار پایین، تشخیص دهند. شناسایی و تشخیص یک پیام شیمیایی غریزی است و در حشرات بالغ به خوبی انجام می شود.

مواد شیمیایی که به‌عنوان جذب کننده عمل می‌کنند یا پیام‌ها را با فواصل مختلف منتقل می‌کنند، ترکیبات فرار هستند و به سرعت تبخیر می شوند. هنگامی که در هوا رها می شوند، می توانند توسط حشرات خاصی (آنهایی که پذیرای یک ترکیب خاص هستند) از فاصله 10 سانتی متری تا چند کیلومتری شناسایی شوند. بنابراین، مواد شیمیایی که پیام ها را در فواصل قابل توجهی منتقل می کنند، اغلب در مدیریت آفات استفاده می شوند.

در این مقاله از چند کلمه کلیدی در حوزه مواد جذب کننده استفاده می شود. اول، سمیوکمیکال ها (semiochemicals) مواد شیمیایی علامت دهند هستند که پیام ها را درون یا بین یک یا چند گونه مختلف از حشرات منتقل می کنند و موجب واکنش های گوناگونی در بین حشرات می شوند. خود سمیوکمیکال به دو دسته فرومون ها (Pheromones) و آللوکمیکال ها (Allelochemicals) تقسیم می شوند. فرومون ها که توسط اعضای یک گونه از حشرات تولید و دریافت می شوند و در واقع پیام های شیمیایی درون گونه ای را مخابره می کنند.

در مدیریت آفات، انواع زیادی از فرمون ها با کاربردهای متنوع وجود دارند.

• فرومون جنسی Sex Pheromones ، اغلب برای جلب جفت استفاده می شوند
• فرومون تجمعی Aggregation Pheromones برای کلونی کردن حشرات جهت تغذیه با هدف افزایش جمعیت بکار می روند
• فرمون اعلام خطر Alarm Pheromones در زنبورهای عسل و نشان دادن احساس خطر
• فرمون ردیابی Pheromones Trail برای پیدا کردن مسیر در حشرات اجتماعی مثل زنبور عسل و مورچه ها
• فرمون نشان گذاری میزبان Pheromones Host – marking مثل آنچه که در مورچه بکار می رود و از آنها سایر فرمون‌ها سیستم رشد یا تولیدمثل را در حشرات مثل زنبورهای عسل و موریانه‌ها را مختل می کنند، در زنبورهای عسل، مورچه‌ها و شته‌ها و برخی دیگر علامت‌گذاری مسیرها (مورچه‌ها) و عملکردهای دیگر را انجام می‌دهند.

آللوکمیکال ها، سمیوکمیکال هایی هستند که پیام های شیمیایی را در بین گونه های مختلف مخابره می کند. آللوکمیکال ها ترکیبات فرار شبیه به ترکیباتی هستند که توسط منابع غذایی (گیاهان یا حیوانات) تولید می شوند و در مدیریت آفات مهم هستند.

آللوکمیکال ها به سه دسته تقسیم می شوند:

• کایرمون ها (دریافت کنندگان پیام). آنها دریافت کنندگان پیام های تغذیه هستند، موادی که توسط یک گونه تولید می شوند اما گونه های دیگر از آنها استفاده می کنند. برای مثال، دی اکسید کربنی که توسط انسان و سایر حیوانات منتشر می شود، به عنوان کایرومون توسط پشه های ماده که به دنبال یک وعده غذایی خونی هستند، استفاده می شود.
• آلومون ها فرستنده پیام هستند. با ترشح آلومن، حشره شکارچی دور می شود.

اگرچه اصطلاحاتی مانند فرمون یا کایرومون به توصیف عملکرد مواد شیمیایی حامل پیام کمک می کنند، این عبارت ها اغلب پیچیدگی ارتباطات شیمیایی را بیش از حد ساده می کنند. یک سیگنال شیمیایی منفرد ممکن است به عنوان فرمون و کایرومون عمل کند. به عنوان مثال، ترکیبات ساطع شده توسط یک سوسک پوستخوار که در یک درخت میزبان کلونی کرده است، سایر سوسک های پوستخوار را جذب می کند (که به عنوان فرمون تجمع عمل می کند)، اما همین ترکیبات شکارچیان و انگل های خاصی را نیز جذب می کنند که به این سوسک های پوستخوار حمله می کنند (به عنوان یک جاذب تغذیه یا کایرومون عمل می کنند).

استفاده عملی از فرمون ها یا جذب کننده های تغذیه برای مدیریت آفات معمولاً مستلزم جداسازی، شناسایی و تولید ترکیبات شیمیایی فعال خاص است. جذب کننده های سنتتیک معمولاً شبیه به فرمون های جنسی یا تجمعی عمل می کنند و به یکی از چهار روش زیر استفاده می شوند:

1. به عنوان لور در تله هایی که برای نظارت بر جمعیت آفات استفاده می شود.
2. به عنوان یک لور در تله های طراحی شده برای “به دام انداختن” جمعیت آفت بکار می روند.
3. به عنوان یک سیگنال پخش با هدف اختلال در جفت گیری حشرات استفاده می گردند
4. به عنوان یک جلب کننده در طعمه حاوی آفت کش استفاده می شوند.

استفاده از مواد جلب کننده برای پایش جمعیت آفات

رایج ترین استفاده از جاذب های شیمیایی قرار دادن آنها در تله ها برای پایش جمعیت حشرات است. اگرچه همه ترکیبات مورد استفاده در این روش، فرمون نیستند، بسیاری از کشاورزان از تله‌های طعمه‌دار با مواد جذب کننده به عنوان تله‌های فرومونی استفاده می کنند. برای این منظور، مواد جذب کننده شیمیایی در یک لور یا ظرف لاستیکی ریخته می شود و در تله قرار می گیرد. مواد فرار داخل لور در طی چند روز یا چند هفته آزاد می شوند. این مواد جذب کننده در انواع تله های قیفی، دلتا، مکفیل، سطلی و غیره بکار می روند. جذب کننده ها در تله‌ها قرار می گیرند و از کارت های چسبی یا ورودی قیفی شکل برای گرفتن حشره مورد نظر استفاده می‌ کنند. در تله های برخی از آفات (مانند مگس سیب) از مواد جذب کننده شیمیایی استفاده می شود.

به دو دلیل از تله های همراه با مواد جذب کننده به جای (یا علاوه بر) روش های نمونه برداری دیگر استفاده می شود. اول اینکه، این تله‌ها بسیار حساس هستند و ممکن است آفاتی را که در تراکم‌های بسیار کم وجود دارند، با کمی تلاش و با استفاده از روش‌های بازرسی دیگر، شناسایی کنند. دوم، با این تله‌ها می توان تنها یک گونه یا طیف محدودی از گونه‌ها را جلب کرد که برای شناسایی و شمارش آفات خاص و مورد هدف ما ساده مفید هستند.

تله‌های طعمه‌دار با مواد جذب کننده، در برنامه‌های نظارت و پایش، حداقل برای سه هدف استفاده می‌شوند: (1) برای تشخیص وجود یک آفت عجیب و غریب (یک آفت مهاجر که قبلاً برای ساکنان یک منطقه شناخته نشده بود).

1. برای تخمین تراکم نسبی جمعیت آفت در یک مکان معین.
2. برای نشان دادن اولین ظهور یا اوج فعالیت پرواز یک گونه آفت در یک منطقه معین، که اغلب برای تشخیص بهترین زمان استفاده از حشره‌کش مفید می باشد.

استفاده از این تله‌ها برای شناسایی آفات مرموز و یا برای شناسایی و ریشه‌کن کردن برخی آفات مانند مگس میوه مدیترانه‌ای و شبپره کولی یا ابریشم باف ناجور استفاده میگردد.

اگرچه تله‌های طعمه گذاری شده با مواد جذب کننده نشانه‌ای از تراکم آفت هستند، عوامل متعددی روی تفسیر تخمین تراکم تاثیر می گذارند و آنها را پیچیده و دشوار می‌کند. اول، عوامل محیطی بر صید تله تاثیر می گذارد. دما، بارندگی و سرعت و جهت باد بر رهاسازی جاذب (از لور) و پرواز حشرات تأثیر می گذارد. بسیاری از حشرات پرواز می کنند و فقط در زمان خاصی (سپیده دم، ظهر، غروب، شب، و غیره) به مواد سمی شیمیایی واکنش نشان می دهند، و تنها در صورتی که دما در آن زمان از حداقل سطح (اغلب 10 تا 15 درجه سانتی گراد) فراتر رود، عکس العمل نشان می دهد. همانطور که می دانید سرعت و جهت باد روی میزان حرکت حشرات از مناطق اطراف به تله‌های داخل یک مزرعه یا باغ تاثیر می گذارد.

مشکلات بیشتر می تواند ناشی از این واقعیت باشد که تقریباً همه تله های طعمه گذای شده با مواد جذب کننده برای گرفتن حشرات بالغ استفاده می شوند. با این حال، آسیب به محصولات کشاورزی ناشی از پروانه‌های نر بالغ که جذب تله‌ها شده‌اند، نیست، بلکه به‌دلیل نسل بعدی کرم‌هایی است که پروانه‌های ماده تولید می‌کنند. از آنجایی که شرایط محیطی متغیر و تراکم متغیر دشمنان طبیعی تا حد زیادی بر بقای آفات بین زمان جمع‌آوری داده‌های تله گذاری و زمان وقوع خسارت تأثیر می‌گذارد، ایجاد آستانه اقتصادی دقیق (سطح جمعیت آفت که کنترل آن را تضمین می‌کند) بر اساس تعداد تله‌ها دشوار است. در جایی که شمارش تله ها برای تخمین تراکم آفت و تعیین نیازهای کنترلی استفاده می شود، دستورالعمل ها معمولا محافظه کارانه یا تا حدودی مبهم هستند.

استفاده از مواد جذب کننده برای کاهش جمعیت آفات

از آنجایی که تله‌های فرمونی برای گرفتن حشرات خاص بسیار مؤثر هستند، تله‌های متعددی که در سرتاسر محیط آفت قرار می‌گیرند، گاهی اوقات می‌توانند حشرات زیادی را به دام بیندازند تا جمعیت محلی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و آسیب‌های ناشی از آن را محدود کند. تلاش‌ها برای «به دام انداختن» آفات حشرات (فرآیندی که به آن به دام انداختن یا به دام انداختن انبوه نیز گفته می‌شود) از فرمون‌های تجمعی گونه‌ای استفاده شده است که سوسک‌های نر و ماده را جذب می‌کنند یا فرمون‌های جنسی خاص گونه‌ای که پروانه‌های نر را جذب می‌کنند. هنگامی که از فرمون های تجمع برای جذب سوسک های بالغ از هر دو جنس مانند فرومون سوسک سرخرطومی حنایی خرما استفاده می شود، تله های فرمونی ممکن است آسیب تغذیه ناشی از حشرات بالغ را کاهش دهند و با گرفتن حشرات بالغ قبل از تخم گذاری، تولید مثل را کاهش دهند. هنگامی که از فرمون های جنسی برای گرفتن پروانه ها استفاده می شود، موفقیت زمانی حاصل می شود که حشرات نر قبل از جفت گیری، به دام بیفتند

اگرچه برنامه‌های به دام انداختن انبوه با استفاده از جاذب‌های شیمیایی آفات مهمی مانند سوسک‌های پوستخوار، شبپره ها مانند کرم سیب، شبپره مینوز گوجه فرنگی، کرم خراط، مگس های میوه و یا شب پره هندی را هدف قرار داده‌اند، موفقیت‌های در مقیاس مزرعه محدود بوده است. برای به دام انداختن انبوه برای کاهش جمعیت آفات، معمولاً به تعداد زیادی تله بسیار کارآمد مورد نیاز است. تله های کارآمد درصد بالایی (و اغلب حجم بسیار زیادی) از حشرات هدف را که توسط جذب کننده به منطقه کشیده می شوند، جلب می کند. با این حال، به نظر می رسد راندمان پایین در برخی موارد یک مشکل محدود کننده است. همچنین زمانی که تراکم آفت هدف کم باشد و مهاجرت به منطقه به دام افتاده حداقل باشد، بهتر است تله ها را جمع آوری کنید و هزینه های خود را کاهش دهید.

استفاده از مواد جذب کننده برای ایجاد اختلال در جفت گیری حشرات

از مواد جلب کننده جنسی یا فرومون جنسی، برای ایجاد اختلال در جفت گیری حشرات، به خصوص گونه هایی که در سراسر منطقه شایع هستند، استفاده می گردد. در تله با فرمون جنسی، حشرات نر که برای یافتن ماده‌ها به فرومون‌ها متکی هستند، قادر به انجام این کار نیستند. آنها یا یک سیگنال مصنوعی را به مقصدی خسته کننده دنبال می کنند یا گیرنده های حسی آنها در اثر قرار گرفتن مداوم در معرض مولکول های فرمون به اصطلاح overload می شود و حشره موقتاً قادر به تشخیص پیام های فرمونی نمی شود. روشی که در آن جاذب های مصنوعی ممکن است از پروانه های ماده دور شده و از موفقیت آنها در جذب جفت جلوگیری کنند.

مواد جذب کننده سنتتیک که در برنامه های اختلال جفت گیری استفاده می شوند، ستون هایی از «بو» تولید می کنند که جای حشرات ماده را مبهم می کند. حشرات نر به دنبال این ستون بو در جهت باد به امید رسیدن به حشره ماده برای جفت گیری، حرکت می کنند. اما اغلب به یک طعمه مصنوعی می رسند و در جذب جفت خود شکست می خورند.

در مزارع و باغات از مواد جذب کننده برای اختلال جفت‌گیری، در ظروف پلاستیکی توخالی، گلوله‌های کپسولی شکل، و رشته‌ها یا گره‌های پلاستیکی آغشته به مواد جذب‌کننده استفاده می شود. اگرچه برنامه‌های اختلال جفت‌گیری به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، آزمایش‌ها بر علیه پروانه میوه شرقی، کرم غوزه پنبه، کرم خوشه خوار انگور، کرم مینوز گوجه‌فرنگی و چندین آفات دیگر موفقیت‌آمیز بوده است.

استفاده از مواد جلب کننده در طعمه های سمی

ترکیب مواد جذب کننده حشرات با سموم (حشره کش) روشی مرسوم است که سالهاست در مدیریت آفات مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، در اوایل دهه 1900، طعمه های سبوس دار مسموم برای کنترل ملخ استفاده می شد. ملخ هایی که نمی توانستند با استفاده از سموم و حشره کش از بین بروند و برای کشتن آنها هزینه های زیادی می شد، اکنون با جذب سبوس تیمار شده، به راحتی و با هزینه کمتر کشته شدند.

از آنجایی که آفات به سمت ترکیبات سمی که با مواد جذب کننده ترکیب می شوند، جلب می شوند، طعمه های مسموم گاهی اوقات می توانند به طور موثر با نرخ پایین و اغلب به گونه ای استفاده شوند که بقایایی روی گیاهان یا حیوانات باقی نماند. طعمه‌های حشره‌کش در حال حاضر برای کنترل چندین آفات از جمله مگس خانگی، لیسه ها، مورچه‌های خاص، سوسک‌ها و زنبور زرد استفاده می‌شوند. همچنین تحقیقات نشان داده است که استفاده از مواد جذب کننده تغذیه و مهار کننده های تغذیه به دست آمده از کدو وحشی در ترکیب با یک حشره کش برای کنترل سوسک های کرم ریشه ذرت موثر می باشد.

تله های نوری (light Trap)

استفاده از نور برای جذب حشرات یک روش مرسوم است. تله های نوری مورد استفاده در مدیریت حشرات به چند دسته کلی تقسیم می شوند: چراغ ها (مهتابی، فلورسنت و فرابنفش) که حشرات را از محیط های تاریک یا کم نور جذب می کنند. اشیاء رنگی که به دلیل بازتاب خاص خود جذاب هستند. و اشکالی که در مقابل پس زمینه متضاد خودنمایی می کنند.

استفاده از نور برای جذب حشرات

تعداد زیادی از گونه های حشرات جذب نور با طول موج های مختلف می شوند. اگرچه گونه های مختلف به طور منحصر به فردی به بخش های خاصی از طیف مرئی و نامرئی (که توسط انسان درک می شود) پاسخ می دهند، اکثر تله ها یا سایر وسایلی که برای جذب حشرات به نور متکی هستند از لامپ های فلورسنت یا لامپ هایی استفاده می کنند که طول موج های فرابنفش ساطع می کنند (black light). صدها گونه پروانه، سوسک، مگس و سایر حشرات که بیشتر آنها آفت نیستند، جذب نور مصنوعی می شوند. آنها ممکن است در طول شب یا فقط در ساعات خاصی به سمت چراغ ها پرواز کنند.

آفات کلیدی که جذب نور می شوند عبارتند از: کرم ذرت اروپایی، کرم خراط، بید کلم، بسیاری از کرم های طوقه بر ، کرم برگ خوار چغندر قند، سرشاخه خوار هلو، کرم گلوگاه انار، کرم برگخوار سیب زمینی، سوسک پوستخوار، سوسک سیاه.

تله های نوری برای چندین دهه برای نظارت بر حضور حشرات و تعیین الگوهای فصلی تراکم آفت استفاده شده است. اما از آنجایی که تله‌های فرمونی بسیار خاص‌تر هستند (به جای تعداد زیادی، فقط یک یا چند گونه آفت را می‌گیرند) و راحت‌تر هستند، تله‌های نوری دیگر به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. با این وجود، تله‌های نوری اطلاعات مفیدی در مورد زمان، فراوانی نسبی، یا ترکیب گونه‌ای پرواز کرم‌خوار ذرت و چند آفت دیگر ارائه می ‌دهند.

اگرچه شرکت‌های متعددی دستگاه‌هایی را به بازار عرضه می‌کنند که از نور به عنوان لور برای به دام انداختن انبوه یا حذف تله های دیگر استفاده می‌کنند، استفاده از نور برای به دام انداختن هجوم حشرات تنها در چند موقعیت خاص مؤثر است. یکی از کاربردهای پرکاربرد اما بسیار بی‌اثر نور برای کنترل حشرات، قرار دادن دستگاه شوک الکتریکی یا دستگاه های حشره کش «باگ‌زاپر» روی چمن‌ها یا پاسیوها است. چنین استفاده هایی حداقل به دو دلیل بی اثر هستند. اول اینکه بسیاری از حشراتی که به اطراف تله های نور جذب می شوند (گاهی از فواصل قابل توجهی) عملاً به داخل تله پرواز نمی کنند. در عوض، آنها در نزدیکی دستگاه باقی می مانند و با افزایش تعداد کل حشرات در منطقه نزدیک به دستگاه، نتیجه عکس می دهد. ثانیاً، این برقگیر ها طیف وسیعی از حشرات را جذب می‌کنند و می‌کشند، که اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها آفت نیستند. گونه های غیر آفتی که توسط چنین وسایلی کشته می شوند شامل حشرات مفیدی مانند بالتوری سبز، شکارچی که به انواع آفات گیاهی حمله می کند، می باشد.

استفاده از اشیاء رنگی برای جذب حشرات

رنگ های خاص برای برخی از حشرات روز پرواز جذاب است. به عنوان مثال، کارت های زرد رنگ بسیاری از حشرات را جذب می کنند و اغلب در تله هایی که برای گرفتن شته های بالدار و مگس های سفید بالغ طراحی شده اند استفاده می شود. کارت های زرد انواع مگس سفید یا سفید بالک ها را جذب می کنند. مانند سایر جاذب ها، اجسام رنگی را می توان در تله ها برای نظارت یا به دام انداختن انبوه استفاده کرد. به عنوان مثال، سطل پلاستیکی زرد رنگ پر از آب، برای نظارت بر پرواز شته ها در محصولاتی که این حشرات ناقل مهم ویروس های گیاهی هستند، استفاده می شود. شته هایی که جذب سطل زرد رنگ شده اند روی آب فرود می آیند و قادر به فرار نیستند.

کارت‌های زرد با روکش چسبناک یا لیوان‌های پلاستیکی به طور گسترده در برنامه‌های به دام انداختن انبوه برای کمک به کنترل مگس‌های سفید در گلخانه‌ها استفاده می‌شوند. اگرچه تراکم تله توصیه شده در گلخانه ها بر اساس مطالعاتی است که فقط چند محصول را شامل می شود، توصیه های 1 تله در یک متر مربع رایج است. تله های چسبنده زرد رنگ، مگس های سفید بالغ را می گیرند نه پوره های بدون بال.

هم کارت های زرد و هم گوی های قرمز (red spheres) (و نیمکره های قرمز چسبیده به کارت های زرد) که با چسب پوشانده شده اند برای جذب و گرفتن مگس های سیب در باغ ها استفاده می شود. یک جاذب شیمیایی در چسب اعمال شده روی کارت‌های زرد تجاری موجود است. تله مگس سیب اغلب برای تشخیص حرکت مگس های بالغ به باغ ها از مکان های زمستان گذرانی مجاور استفاده می شود. برای انجام این کار، تله ها باید در درختان در امتداد محیط باغ قرار داده شود و بین تله ها بیش از 3 متر نباشد.

تحقیقات نشان می‌دهد که از تله‌های کروی قرمز و جاذبه‌های شیمیایی می‌توان برای «به دام انداختن» مگس‌های سیب و محدود کردن آسیب به میوه استفاده کرد. برای اینکه برنامه‌های به دام انداختن انبوه کار کنند، تله‌ها باید قبل از شروع حرکت مگس‌ها به باغ‌ها (در اوایل ژوئن) در محل قرار داشته باشند و باید از تعداد زیادی تله استفاده شود (هر 5 متر در درختان اطراف باغ یک تله). به دام انداختن انبوه برای کنترل مگس سیب هنوز یک رویکرد آزمایشی است و تولیدکنندگان تجاری نباید برنامه تله انبوه را در صورت لزوم کنترل کامل آسیب این آفت سیب اتخاذ کنند.

سایر تله ها

چندین نوع تله منحصر به فرد برای کنترل گونه های مختلف مگس استفاده می شود. تله های مگس خانگی (Musca Trap) حاوی مواد غذایی یا پودر جذب کننده شیمیایی مگس های خانگی را به مخزنی می کشاند که نمی توانند از آن فرار کنند. این تله ها هزاران مگس خانگی را در اطراف تأسیسات دامی می گیرند، اما جمعیت کلی در چنین مناطقی معمولاً به میزان معنی داری کاهش نمی یابد مگر اینکه تعداد زیادی تله استفاده شود. اثربخشی چنین تله‌هایی را باید نه بر اساس تعداد مگس‌های موجود در تله‌ها بر اساس تعداد مگس‌هایی که هنوز در آن منطقه وجود دارند، قضاوت کرد.

از آنجایی که مگس های خانگی معمولاً روی اجسام باریک و عمودی فرود می آیند و استراحت می کنند، آویزان کردن نوارهای چسبنده در مناطق کوچک و بسته که جمعیت مگس‌ها کم است تا حدودی مؤثر است.

یکی دیگر از انواع تله های مفید برای باغداران و کشاورزان تله گودالی یا پیتفال است. شاید شناخته شده ترین کاربرد آن در کنترل لیسه ها باشد. تشت یا سایر ظروف در سطح خاک قرار می گیرند. آبجو یا مخلوط تخمیر شده از آرد، شکر، مخمر و آب به ظرف اضافه می شود تا لیسه ها را جذب کند. لیسه هایی که وارد ظرف می شوند قادر به فرار نیستند، در مایع غرق می شوند.

سخن آخر

مواد جذب کننده حشرات و تله‌ها ابزارهای مفیدی برای پایش جمعیت حشرات هستند. از این مواد در تله ها استفاده می شود تا نیاز به کنترل یا زمان‌بندی روش های مبارزه با آفات تعیین شود. در برخی موارد، جذب کننده ها و تله ها نیز می توانند برای کنترل مستقیم جمعیت حشرات از طریق به دام انداختن انبوه یا اختلال جفت گیری استفاده شوند. استفاده از مواد جذب کننده و تله ها برای نظارت و کنترل جمعیت حشرات می تواند اثربخشی کاربرد حشره کش ها را بهبود بخشد و گاهی استفاده از ترکیبات سمی تر و وسیع الطیف را کاهش دهد.

خریداری محصولات

جهت خرید انواع فرومون ها و تله های حشرات مانند تله دلتا، تله قیفی، تله سطلی یا مکفیل و تله نوری با شرکت زیست بانی پایا تماس حاصل بفرمایید.