مدیریت تلفیقی آفات در کشاورزی

آفات، تهدید جدی برای محصولات کشاورزی هستند و مدیریت تلفیقی آفات به کشاورزان کمک می کند تا این خطرات را برطرف کرده و کاهش دهند. در مدیریت تلفیقی آفات، از چندین روش ترکیبی استفاده می شود. بنابراین، این روش یکی از موثرترین روش های کنترل و مبارزه با آفات است. مهمترین مزیت مدیریت تلفیقی آفات در کشاورزی، کاهش استفاده از سموم و مبارزه شیمیایی بوده که علاوه بر پر هزینه بودن، برای محیط زیست نیز ضرر دارد. در این روش، بیشتر از گزینه های موثر و ایمن استفاده می گردد تا خطرات زیست محیطی به حداقل برسد. مدیریت تلفیقی آفات به کشاورزی پایدار کمک می کند. در این مقاله از زیست بانی پایا به تعریف مدیریت تلفیقی آفات در کشاورزی می پردازیم.

مدیریت تلفیقی آفات چیست؟

مدیریت تلفیقی آفات (IPM) روش اساسی و بلندمدت حفاظت از محصولات کشاورزی برای جلوگیری و مبارزه با آفات در زمین های کشاورزی است.

آفات از همه جا به گیاهان حمله می‌کنند: جوندگان و نماتدها ریشه‌ های گیاه را از بین می برند، حلزون ‌ها و کرم‌ ها به شاخ و برگ های گیاهان آسیب می رسانند، و پرندگان از هوا حمله می کنند و میوه‌ ها و دانه‌ ها را می‌ خورند. علاوه بر این قارچ، ویروس و باکتری ها نیز به نوبه خود به گیاهان آسیب می رسانند که در ادامه توضیح خواهیم داد.

در وهله اول، اصطلاح «آفت» به حشرات مربوط شده، اما به هر موجود دیگری که به محصولات کشاورزی آسیب برساند، از جمله پرندگان، حیوانات، علف های هرز و عوامل بیماری زا که باعث بیماری های گیاهی می شوند نیز اطلاق می شود .

بسته به نوع هدف، آفتکش‌ ها نیز به علف‌کش‌ ها، جونده‌کش‌ ها، حشره‌کش‌ ها، پرنده ‌کش ‌ها، نماتدکش‌ ها، لاروکش‌ ها، باکتری‌کش‌ ها، قارچ‌کش‌ ها، مواد ضد میکروبی دیگر و غیره تقسیم می‌ شوند.

کشاورز از روش شیمیایی استفاده می کند

IPM مخفف چیست؟

IPM مخفف کلمه انگلیسی Integrated Pest Management به معنای مدیریت تلفیقی آفات است. مدیریت یکپارچه آفات، رویکردی مهم برای حل مشکلات آفات و بیماری ها با استفاده از دانش روز دنیا جهت جلوگیری از خسارت به محصولات کشاورزی و کاهش آسیب های زیست محیطی به انسان، موجودات غیر هدف و محیط زیست ما می باشد. IPM به معنای پاسخگویی به مشکلات آفات با موثرترین و کم خطرترین گزینه است.

• در IPM، اقدامات برای کنترل آفات زمانی انجام می شود که خسارت از حد قابل قبول فراتر رود. هر اقدامی برای هدف قرار دادن آفت مزاحم و محدود کردن تأثیر آن بر سایر موجودات و محیط زیست، جزء مدیریت تلفیقی آفات در کشاورزی محسوب می شود.
• استفاده از سموم دفع آفات به تنهایی برای محصولات، حیوانات، ساختمان ها یا مناظر به طور معمول، بدون توجه به نیاز، IPM محسوب نمی شود.
• استفاده از آفت کش ها همیشه آخرین راه حل در یک برنامه IPM است.
• مدیریت تلفیقی آفات گلخانه یکی از روش های مقرون به صرفه است که می تواند آفات را کنترل و هزینه های مبارزه با آنها را کاهش داد.

اهداف مدیریت تلفیقی آفات

پیش از این، مدیریت آفات بیشتر بر آفتکش های سنتیک  متکی بود. با این حال، مواد شیمیایی به شدت به مردم و طبیعت آسیب می رساند و همچنین باعث ایجاد مقاومت در موجودات هدف می شود. هدف از مدیریت تلفیقی آفات به حداقل رساندن این آسیب ها و کنترل قابل قبول آلودگی به جای ریشه کن کردن همه جمعیت های نامطلوب است. به همین دلیل مهم است که درک کنیم که چه اقداماتی در هر مورد موجه هستند و تنها وقتی که می بینیم تکنیک های مدیریت تلفیقی واقعاً کار نمی کنند، از روش ضربتی (سمپاشی) استفاده شود.

مزایای مدیریت تلفیقی آفات

مهمترین مزیت مدیریت تلفیقی آفات این است که پیامدهای منفی روش های سنتی کنترل و مبارزه با آفات را کاهش می دهد. مزایای اصلی IPM عبارتند از:

• کاهش مواجهه کارگران با مواد شیمیایی
• ستفاده از روش های دیگرمدیریتی با کمترین آسیب به محیط زیست
• به حداقل رساندن آلودگی آب و هوا
• حذف آلودگی زمین و افزایش حاصلخیزی خاک
• جلوگیری از مقاومت آفات در برابر سموم شیمیایی

در دامنه وسیع ‌تر، مزایای مدیریت تلفیقی آفات شامل ارتقای حفاظت از طبیعت و کشاورزی پایدار در بلند مدت است.

 

شناسایی کنه عنکبوتی روی گوجه فرنگی

مدیریت تلفیقی آفات چگونه کار می کند؟

اجرای مدیریت تلفیقی آفات IPM نیاز به مطالعه دارد و هنگام تصمیم گیری و برنامه ریزی برای استفاده از این روش ترکیبی باید موارد زیر را در نظر بگیریم:

• ارزیابی مشکل. اولین گام برای شروع یک برنامه IPM ارزیابی مشکل است. تصمیم گیری در مورد خطرناک بودن حضور آفت برای محصولات و درک صحیح از وسعت آلودگی تعیین می کند که آیا کنترل و مبارزه با آفت فعلی به صرفه است یا خیر.
• پایش و شناسایی آفات. مرحله بعدی برنامه IPM نظارت و شناسایی جمعیت آفات است. باید بدانیم که آیا اندازه جمعیت آفات منجر به خطرات بالقوه می شوند. در این مرحله تصمیم میگیریم که از روش مدیریت تلفیقی آفات استفاده کنیم یا خیر با یک آفت کش مشکل را حل می کنیم.
• اقدامات پیشگیرانه. پیشگیری در صدد کاهش آلودگی با استفاده از تکنیک های مختلف زراعی انجام می شود. اقدامات پیشگیرانه در مدیریت تلفیقی آفات شامل تناوب زراعی، کاشت گونه های مقاوم به آفات یا استفاده از بذرهای از پیش آغشته شده به قارچ کش یا آفت کش می باشد.
• بکارگیری مناسب ترین روش های مدیریت تلفیقی در صورت بی اثر بودن پیشگیری. گزینه های مدیریت تلفیقی در یک برنامه IPM با برنامه های ایمن تر تا خطرآفرین تر شروع می شود. به عنوان مثال، اگر حذف دستی یا به دام انداختن به کنترل جمعیت آفات کمک نکرد، مجبور به سمپاشی و استفاده از آفت کش های شیمیایی می شویم.

جنبه های مدیریت تلفیقی فوق به درک چگونگی برنامه ریزی و اجرای گام به گام برنامه IPM کمک می کند. بنابراین:

1. مزرعه یا باغ خود را به طور منظم کنترل کنید.
2. اقدامات پیشگیرانه انجام دهید.
3. آفات را به موقع شناسایی کنید و آسیب آن را تشخیص دهید.
4. در مورد ضرورت اقدامات و نحوه عملکرد IPM تصمیم بگیرید.
5. همه گزینه های مدیریت تلفیقی مناسب را در نظر بگیرید و اعمال کنید.
6. نتایج را تجزیه و تحلیل کنید.

 

استفاده از تناوب زراعی به عنوان روش مدیریت تلفیقی آفات

روش های مدیریت تلفیقی آفات

ایده اصلی IPM این است که از تمام تکنیک های مدیریت تلفیقی آفات موجود ، به صورت ترکیبی استفاده شود و تنها زمانی که گزینه های قبلی کار نمی کنند از روش های قوی استفاده شود.

مدیریت تلفیقی آفات به طور گسترده ای از راه حل های نوآورانه استفاده می کند. به عنوان مثال، یک شرکت اروپایی با استفاده از فناوری عقیم سازی حشرات نر و سپس رهاسازی آنها در طبیعت، مگس های میوه مدیترانه ای را کنترل می کند. جفت گیری نرهای عقیم با ماده ها، باعث ایجاد تخم های پوچ  و یا ایجاد لاروهای ناقص میگردد.

مدیریت تلفیقی آفات زراعی

كنترل زراعی در مديريت تلفيقي از طريق اقدامات زراعي مناسب باعث كاهش آلودگي مي شود. روش های  IPM زراعی زمانی موثرتر هستند که محصولات سالم باشند. به همین دلیل است که دریافت خدمات نظارت منظم بر محصول زیست بانی پایا در مدیریت تلفیقی به رفع زودهنگام مشکل و کاهش پیامدهای منفی آتی کمک می کند. روش‌های زراعی مدیریت تلفیقی آفات شامل تکنیک‌های مدیریت مزرعه زیر است:

• حاصلخیز کردن خاک
• انتخاب گیاهان مناسب
• تناوب زراعی
• روش های مختلف کشت
• انتخاب بهترین تاریخ کاشت
• کنترل علف های هرز
• استفاده از گیاهان تله

حاصلخیز کردن خاک

شرایط مساعد خاک رشد گیاه را تسریع می کند. گیاهان و محصولات قوی، در برابر هجوم مقاوم تر هستند. در مدیریت تلفیقی آفات، قبل از کشت آزمایش خاک صورت می گیرد تا مشخص شود که آیا زمین تحت کشت شما برای تولید محصول مد نظر شما مناسب است یا خیر. اگر خاک فقیر باشد، کودپاشی در جهت افزایش مواد مغذی توصیه می گردد تا به رشد بهتر گیاه کمک کند. افزودن مواد آلی و مالچ پاشی فعالیت ارگانیسم‌های خاک را تشویق می‌کند و آزادسازی مواد مغذی را افزایش می‌دهد. با اینکه استفاده از ادوات و ماشین آلات سنگین برای شخم زدن خاک باعث فرسایش خاک می شود. اما، در مدیریت تلفیقی آفات ضروری است. عملیات خاک‌ ورزی بهتر است در پاییز انجام شود تا آفات در برابر سرما و یخبندان پاییز و زمستان قرار بگیرند.

انتخاب گیاهان مناسب

نهال ها و بذرهای سالم رشد موفق محصول را از پیش تعیین می کنند، بنابراین انتخاب مواد کاشت عاری از آفت با ریشه های قوی مهم است. بذرهای تایید شده، بازرسی چشمی و تیمار بذر قبل از کاشت به جلوگیری از مشکلات در آینده کمک می کند. به عنوان بخشی از یک برنامه مدیریت تلفیقی آفات، کاشت ارقام مقاوم یا متحمل، به کشاورزان کمک می کند تا عملکرد خود را افزایش و تناژ محصول خود را بالا ببرند. ارقام مقاوم به صورت سنتی یا از طریق مهندسی ژنتیک، تولید می شوند.

تناوب زراعی

اگر در منطقه ای یک آفات خاص وجود دارد و روی یک محصول زراعی بیشترین آسیب را می رساند با تغییر نوع کشت و تناوب زراعی می توانید، آفت را از مزرعه خود دور کنید. به عنوان مثال، جوندگان عملکرد دانه را کاهش می دهند، در حالی که پرندگان و حلزون ها به میوه های سر درختی آسیب می رسانند. اگر زیستگاه آفت مناسب نباشد و محصولات مورد نیاز وجود نداشته باشد، آفات به مکان های دیگری می روند. بنابراین، در میان سایر کاربردها، تناوب زراعی می تواند به طور موثر به عنوان یک روش مدیریت تلفیقی آفات مورد استفاده قرار گیرد.

کشت مخلوط

کشت مخلوط انواع مختلف محصولات با جدا کردن گیاهان میزبان باعث می شود آفات کندتر گسترش پیدا کنند. این روش در سیستم مدیریت تلفیقی آفات به خوبی بکار می رود. برعکس، زمانی که گیاهان از یک نوع محصول یا خانواده با هم رشد می کنند، آلودگی افزایش می یابد. برای مثال، آفات کلم ممکن است به خردل، کلم بروکلی و سایر براسیکاها مهاجرت کنند، در حالی که سوسک های سیب زمینی به سیب زمینی، گوجه فرنگی و بادمجان حمله می کنند.

استفاده از گیاهان تله

کاشت گیاهان تله به صورت لکه ای، گزینه دیگری برای مدیریت تلفیقی آفات می باشد. با این روش، آفات به گیاهان خاص جذب می شوند و سپس کنترل آنها با روش های مبارزیه شیمیایی یا مکانیکی بهتر صورت می گیرد. به طور خاص، سویا به عنوان محصولات تله ای برای سوسک های ژاپنی شناخته می شود. تربچه برای ماگوت ریشه کلم نیز جذاب است.

انتخاب تاریخ کاشت

در مدیریت تلفیقی آفات، تاریخ ‌های مناسب برای کاشت باعث می‌شود که محصولات کمتر در معرض آفات باشند یا از قبل به اندازه کافی قوی باشند که در برابر هجوم ‌ها مقاومت کنند. برای مثال بهتر است کدو را زودتر بکارید (به شرطی که دمای خاک به اندازه کافی گرم باشد) تا قبل از بازگشت کرم ترشی از نواحی جنوبی بالغ شود. در عین حال، کاشت خیلی زود ممکن است منجر به پوسیدگی ریشه به دلیل رطوبت بیش از حد خاک پس از زمستان شود.

مدیریت علف های هرز

علف ‌های هرز نه تنها دسترسی محصولات را به مواد مغذی کاهش می‌دهند، بلکه مانع رشد آن‌ها می‌شوند و آنها را در برابر هجوم آفات، آسیب‌پذیر می‌سازد. علاوه بر این، پوشش گیاهی نامطلوب ممکن است میزبان آفات باشد. به همین دلیل است که روش های کنترل علف های هرز IPM نقش بسزایی در این رویکرد تلفیقی ایفا می کنند.

با این وجود، علف های هرز گلدار می توانند گرده افشان ها و سایر حشرات مفید را جذب کنند، بنابراین قطع کردن آنها بلافاصله پس از گلدهی اما قبل از تشکیل بذر باعث افزایش عملکرد و جلوگیری از نسل های جدید علف های هرز می شود.

 

کنترل مکانیکی در IPM: جمع آوری سوسک سیب زمینی کلرادو

مدیریت تلفیقی آفات مکانیکی یا فیزیکی

روش کنترل فیزیکی و مکانیکی تلفیقی شامل حذف یا کشتن آفات با دستگاه ‌های معین یا به صورت دستی یا جلوگیری از دسترسی آنها به گیاهان است. استفاده از تله‌ها یا یخ آب زمستانه از روش های کنترل مکانیکی در IPM است. استفاده از موانع نیز از نمونه های معمولی روش های فیزیکی IPM هستند. بیایید نگاهی دقیق تر به آنها بیندازیم.

جمع آوری آفات با دست

حذف یا جمع آوری آفات به صورت دستی یک گزینه زمان بر است که به تعداد کارگر زیادی نیاز دارد. با این حال در برخی از محصولات استراتژیک در مدیریت تلفیقی و کشاورزی ارگانیک استفاده می شود. حشرات بالغ یا تخمها و لاروهای آنها با دست جمع آوری و از بین می روند.

تله ها

به دام انداختن آفات، یک روش مکانیکی متداول مدیریت تلفیقی آفات برای جداسازی موجودات مضر است. انواع مختلفی از تله های الکتریکی یا مکانیکی وجود دارد که آفات را با نور یا حرارت مشعل جذب می کنند، آنها را از طریق مکش هوا جمع آوری می کنند یا با سیستم برق یا صدا دفع می کنند.

هرس و ریکینگ

در شیوه ‌های مدیریت تلفیقی، بریدن قسمت ‌های آلوده گیاه می‌تواند زمانی مؤثر باشد که خسارت جبران‌ ناپذیر باشد یا بیماری محصول، درمان نداشته باشد. ریکینگ به مدیریت مکانیکی آفات یا دور کردن آنها از سطح برگ ها و از بین رفتن توسط شکارچیان (مثلاً پرندگان) کمک کند.

مدیریت آبیاری

مدیریت صحیح آبیاری یکی از مهمترین جنبه های تولید محصولات زراعی و باغی می باشد و به کنترل آفات کمک می کند. به عنوان مثال، آفت‌کش‌ها در محلول‌های مدیریت تلفیقی را می‌توان از طریق محلول‌پاشی و آب پاشی یا آبیاری قطره‌ای تجویز کرد. با این حال، تأثیر مدیریت آبیاری بر IPM دارای دو جنبه مثبت و منفی است.

آبیاری غرقابی تعداد سنجاب های زمینی یا موش ها را کاهش می دهد. با این حال رطوبت بیش از حد خاک برای نماتدها مفید است و غرقاب کردن مداوم باعث پوسیدگی ریشه ناشی از قارچ می شود.

عملیات حرارتی یا بخار دهی

گرم کردن یا بخار دادن خاک یک روش مدیریت تلفیقی کارآمد برای از بین بردن آفات، تخم ‌ها و لاروهای آنها، عوامل بیماری‌ زا و بذر علف‌ های هرز در دماهای بالا است. بخار دادن و حرارت دادن کمپوست ها، مواد آلی یا ابزارهای زراعی را نیز ضد عفونی می کند. این گزینه در مدیریت تلفیقی مکانیکی آفات از طریق سوزاندن کاه و کلش برای تولید بخار آب و تصفیه خاک رخ می دهد. گرمایش خاک را می توان از طریق پاستوریزاسیون ( 70 تا 85 درجه سانتیگراد) یا استریل کردن (100 درجه سانتیگراد) به مدت 30 دقیقه انجام داد.

سولاریزاسیون خاک یک تکنیک مدیریت تلفیقی موثر برای ضدعفونی کردن مزرعه با گرم کردن آن به روش طبیعی است.

 

کنترل بیولوژیکی در IPM: تخمگذاری زنبور انگلی در Dysaphis pyri، آفت درختان گلابی در باغات

کنترل بیولوژیکی در مدیریت تلفیقی آفات

این روش مدیریت تلفیقی تضمینی، روشی متداول برای از بین بردن آفات توسط شکارچیان، پارازیتوئیدها، پاتوژن ها و سایر عوامل کنترل بیولوژیکی (آنتاگونیست ها) است. نقش کنترل بیولوژیکی در IPM ایجاد حداقل عدم تعادل در اکوسیستم ها با تقلید از طبیعت است. کنترل زیستی در مدیریت تلفیقی مشابه فرآیندهای طبیعی است، اما کنترل طبیعی بدون دخالت انسان اتفاق می افتد.

استفاده از شکارچیان

شکارچیان طعمه و حشراتی که به محصولات کشاورزی آسیب می زند را می خورند. به عنوان مثال، کفشدوزک ها جمعیت شته ها را کاهش می دهند. جمعیت شکارچیان برای مدیریت تلفیقی در زیستگاه اصلی آنها افزایش می یابد یا از مناطق دیگر وارد می شود. با این حال، هنگام افزایش تعداد شکارچیان در مدیریت تلفیقی آفات، چندین جنبه وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:

• شکارچیان “خارجی” ممکن است با این کار کنار نیایند
• کاهش گونه های خاص ممکن است منجر به حملات ثانویه آفات شود
• حشرات معرفی شده در صورت عدم وجود دشمنان طبیعی برای کنترل جمعیت آنها در محیط جدید به مرور زمان به آفت تبدیل می شوند

یک مثال معروف از خطای زنجیره غذایی در مدیریت تلفیقی، واردات خرگوش به استرالیا است. با گذشت زمان، جمعیت آنها در کنار کانگوروها یا دینگوهای بومی مزاحم واقعی کشاورزان شد. آفت نیشکر مورد دیگری است که نشان دهنده شکست یکپارچه کنترل بیولوژیکی در این زمینه است. زمانی که از شکار گونه هدف خودداری کرد و خود به یک آفت تبدیل شد.

استفاده از پارازیتوئیدها

پارازیتوئیدها روی میزبان یا درون میزبان خود رشد می کنند تا در نهایت پس از بلوغ آنها را بکشند. نمونه های معمولی از پارازیتوئیدها بیشتر زنبورها یا مگس ها هستند. با استفاده از این تکنیک مدیریت تلفیقی آفات، یادآوری این نکته مهم است که پارازیتوئیدها نیز در معرض حملات هیپرپارازیتوئیدها هستند. استفاده از هیپرپارازیتیسم برای کنترل شته های غلات در مزارع گندم گزارش شده است.

استفاده از عوامل بیماری زا (پاتوژن ها)

میکروارگانیسم ‌های بیماری ‌زا، ویروس ‌ها، باکتری‌ ها و قارچ ‌هایی هستند که آفات را آلوده کرده و باعث کاهش تعداد آنها می‌شوند که در سیستم مدیریت تلفیقی آفات نیز استفاده می ‌شوند. برای مثال، تعداد خرگوش‌ های وحشی پس از آلودگی به ویروس myxomatosis که توسط پشه ‌ها منتقل می ‌شود، به طور قابل توجهی کاهش یافت. در مناطقی با کمبود پشه، این ایده با ویروسی که از طریق کک منتقل می‌شود، اجرا شد.

 

مدیریت تلفیقی آفات و استفاده از سموم شیمیایی

این نوع از مدیریت تلفیقی از مواد شیمیایی طبیعی یا سموم شیمیایی برای دفع یا ریشه کن کردن آفات استفاده می کند. آفت کش های زیستی دافع های طبیعی حاوی عصاره ها یا روغن های گیاهی هستند که ایمن ترین گزینه برای انسان، حیوانات و محصولات کشاورزی است.

آیا مدیریت تلفیقی آفات از سموم شیمیایی استفاده می کند؟ بله، اما به عنوان آخرین راهکار. آفت کش ها می توانند در آفات و بیماری ها مقاومت ایجاد کنند و باید با احتیاط زیاد استفاده شوند. سموم شیمیایی تنها زمانی به کار می روند که مدیریت تلفیقی آفات بدون مواد شیمیایی، نتواند به طور موثری جمعیت آفات را کنترل کند یا زمانی که گزینه های دیگر به دلیل شرایط خاص غیر ممکن باشد.

سخن آخر

کنترل آفات در باغات، مزارع و گلخانه بسیار مهم است. هجوم آفات و بیماری ها می توانند عملکرد تولید را کاهش دهد و از طرفی باعث خسارت به کشاورزان شود. از اینرو برنامه ریزی درست و موثر جهت کنترل به موقع آفات ضرورت پیدا می کند. بسیاری از کشاورزان از سمپاشی به عنوان سریع ترین روش کنترل آفات یاد می کنند. نگرانی های زیست محیطی و همچنین افزایش هزینه های تولید محصولات کشاورزی مهم ترین معایب این رویکرد می باشد. مدیریت تلفیقی آفات IPM تکنیکی جدید است که علاوه بر اثربخشی بالا، هزینه های کشاورزان را پایین می آورد و در دراز مدت باعث توسعه کشاورزی پایدار می گردد.

اگر شما نیز می خواهید برای کنترل آفات مزارع، باغات و گلخانه خود از روش مدیریت تلفیقی آفات استفاده کنید، اگر قصد دارید با کمترین هزینه بیشترین بهره وری را داشته باشید، با مشاوران زیست بانی پایا تماس بگیرید و از به روز ترین خدمات این شرکت بهره مند شوید.